سفارش تبلیغ
صبا ویژن

































دانلود و نقد کتاب

محققان دانشگاه بیرمنگام موفق به ابداع ابزاری از کریستال طبیعی شده اند که با کمک آن می توان همه چیز را نامرئی کرد.

 

این محققان موفق شده اند از کلسیت، ماده بلورینی که در طبیعت به وفور یافت می شود برای تولید پوشش نامرئی کننده استفاده کنند. نامرئی کردن مواد بر اساس هدایت امواج نوری انجام می گیرد که امواج نوری از میان اجسام پنهان شده به چشم انسان نرسند.

کلسیت می تواند این روند را به واسطه ارسال دو موج دو قطبی نور در دو جهت مختلف امکانپذیر سازد. به این شکل می توان اجرامی در ابعاد یک سانتیمتر را به راحتی نامرئی کرد. این رویکرد مسیری ساده تر و قابل کنترل تر را برای نامرئی کردن اجسام در اختیار انسان قرار می دهد.

تا کنون دانشمندان برای تولید مواد نامرئی کننده از متا مواد استفاده می کردند که به واسطه تغییرات و نوسانات میکروسکوپی در ویژگی هایشان مسیر امواج نوری را به اطراف یا بالای جسم پنهان شده هدایت کنند.

با این حال این شیوه از مشکلاتی برخوردار است که کاربرد آن را دشوار می کند. اما اصول کار در شیوه کلسیتی کاملا متفاوت است و این ماده نور را در دو طول موج با جهت های متفاوت می تاباند.

محققان این تاثیر در پوشش نامرئی کننده کلسیتی را بواسطه ساختار هندسی ویژه ای خلق کرده اند، این ساختار از دو قطعه منشور مانند از جنس کریستالهایی کلسیتی به هم چسبیده تشکیل شده است به شکلی که فضایی مثلث مانند در پایین این دو منشور خالی باقی مانده است و اجسام زمانی که تحت تاثیر نور دو قطبی قرار می گیرند، نامرئی می شوند.

محققان با استفاده از همین ابزار و تاباندن نور دو قطبی قرمز و سبز رنگ توانستند برخی از اجسام به ابعاد یک سانتیمتر را نامرئی کنند.

بر اساس گزارش فاکس نیوز، این اولین باری است که برای نامرئی کردن اجسام به جای متا مواد مصنوعی از کریستالهای طبیعی استفاده می شود و همچنین اولین باری است که فضای نامرئی کننده به اندازه ای بزرگ است که می توان نامرئی شدن اجسام را با چشم غیر مسلح مشاهده کرد از این رو دانمشمندان این کشف جدید را قدمی بزرگ به سوی دست یافتن به شیوه های تاثیرگذارتر نامرئی کردن اجسام می دانند.


نوشته شده در یکشنبه 89/11/17ساعت 3:50 عصر توسط سارا نظر تو چیه؟ ( ) |

با گذشت بیست و چند سال از اختراع آدرس‌های اینترنتی نسخه 4، IPv4، آخرین بلوک‌های آی.پی ظهر امروز توزیع شد و بدین ترتیب، همگان مجبور به استفاده از پروتکل آدرس‌دهی نسخه 6، IPv6 می‌شوند.

 

سیستم آدرس‌دهی فعلی اینترنت در دهه 1980 راه‌اندازی شد که در آن حداکثر امکان اختصاص 4.1 میلیارد آدرس مجزا وجود داشت.

به گزارش دیلی‌میل سازندگان اولیه وب در ابتدا تصور می‌کردند سیستم ارتباطی آن‌ها فقط برای اهداف علمی و دانشگاهی مورد استفاده قرار خواهد گرفت و به همین دلیل هیچ‌گاه فکرش را هم نمی‌کردند روزی دنیا با کمبود آدرس‌های اینترنتی روبه رو شود.

اما روند استفاده از اینترنت آن‌قدر گسترش پیدا کرد تا این که در نهایت امروز تمام آدرس‌های پروتکل اینترنتی نسخه 4 به پایان رسید و به این ترتیب باید پروتکل اینترنتی نسخه 6 را به جای آن جایگزین کرد.

آدرس‌های IP درست مانند شماره تلفن عمل می‌کنند و به کاربران اینترنت این اطمینان را می‌دهد که سایت‌های مورد نظر خود را پیدا کنند و هم‌چنین ای‌میل‌های آن‌ها به مقصد اصلی خود برسند.

یکی از مراجع سطح بالا که آدرس‌های اینترنتی را مدیریت می‌کند آخرین آدرس‌های باقی مانده را بین متقاضیان توزیع می‌کند.
مرجع شماره‌های اینترنتی واگذار شده (Internet Assigned Numbers Authority) که مدیریت سطح بالای این سیستم را بر عهده دارد، دیروز کنفرانسی را در میامی برگزار کرد و به گفته یکی از اشخاص قرار است آخرین پنج دسته ( بلاک) آدرس‌های آی‌پی باقی‌مانده بعد از این کنفرانس توزیع شود.

این بلاک‌ها که هر کدام شامل 16.8 میلیون آدرس بودند بین دفترخانه‌های محلی توزیع خواهد شد. این بدان معناست که گروه‌های منطقه‌ای دارای آدرس‌های آی‌پی برای توزیع در بین سایت‌ها و فراهم کنندگان سرویس‌های اینترنتی خواهند بود تا این که در نهایت این آدرس‌ها نیز به پایان برسند.

مهندسان سال‌هاست که از پایان یافتن آدرس‌های آی‌پی آگاهی دارند. به همین دلیل سایت‌ها و فراهم کنندگان سرویس اینترنتی در این مدت سرگرم آزمایش فناوری جدیدی بودند که امکان اختصاص دادن آدرس‌های بسیار بیش‌تری را به کاربران اینترنتی داشته باشد.
اما متاسفانه روند جایگزینی فناوری جدید در این مدت به کندی پیش رفته است. عده از کارشناسان معتقدند شاید پایان یافتن آدرس‌های آی‌پی نسخه 4، فشار روی این شرکت‌ها برای استفاده از فناوری جدید بیش‌تر کند.

در حال حاضر فقط 2 درصد از سایت‌ها از پروتکل اینترنتی نسخه 6 پشتیبانی می‌کنند که التبه بسیاری از آن‌ها نیز سایت‌های پر بیننده مانند گوگل و فیس‌بوک هستند.

به محض آن‌که آدرس‌های IPv4 شرکت‌های فراهم‌کننده اینترنت به پایان برسد، آن‌ها مجبورند از نسخه IPv6 استفاده کنند. در اصل IPv4 و IPv6 زبان‌های متفاوتی هستند. اگرچه تاکنون فناوری‌های ترجمه مختلفی طراحی و ارائه شده‌اند اما روی هیچ کدام در مقیاس بزرگ آزمایش انجام نشده است.


نوشته شده در یکشنبه 89/11/17ساعت 3:48 عصر توسط سارا نظر تو چیه؟ ( ) |

 

درپی دهه‌ها پرسش و کنجکاوی درمورد میزان بزرگی کیهان، دانشمندان معتقدند که جهان حداقل 250 بار بزرگتر از جهان قابل مشاهده کنونی است.

 

دانشمندان دانشگاه آکسفورد و ایمپریال کالج لندن در تحقیقات خود به اندازه‌گیری انحنای جهان پرداخته‌اند.

در صورتی که جهان مسطح و باز باشد؛ بنابراین باید نامحدود باشد اما اگر مانند یک جسم کروی بسته باشد، در این صورت جهان از اندازه‌ای محدود برخوردار است.

این دانشمندان روش پیچیده تحلیلی جدیدی در مورد تمام پژوهش‌های قبلی را مطرح کرده‌اند که به روش‌های بایسیان موسوم است.
آنها به جای پرسش در مورد اینکه چگونه مدل‌های مختلف جهان با داده‌ها مطابقت دارند، این سوال را مطرح می‌کنند که چگونه مدل‌های مختلف با دریافت داده‌ها ممکن است درست باشند.

یکی از منابع مورد استفاده این دانشمندان، اندازه‌گیری موج‌های درون جهان اولیه که در تابش زمینه کیهانی یا نوسانات آکوستیک باریون یخ زده‌اند بود که با استفاده از تلسکوپ‌های فضایی به دست آمد.

آنها با استفاده از این روش دریافتند که مدل محتمل‌تر، انحنای شدیدا محدود جهان است که براساس آن جهان مسطح است. این مدل همچنین 250 بار از حجم قابل مشاهده توسط هابل که حدودا به اندازه جهان قابل مشاهده است بزرگتر است.


نوشته شده در یکشنبه 89/11/17ساعت 3:47 عصر توسط سارا نظر تو چیه؟ ( ) |

تحقیقات نشان می‌دهد پرندگان مهاجر علاوه بر داشتن قطب‌نمای داخلی با استفاده از گیرنده‌های نوری و فعل‌و‌انفعالات شیمیایی درون چشم‌ها قادر به رؤیت میدان مغناطیسی زمین و تعیین ارتفاع و جهت حرکت هستند

میدان مغناطیسی

 

قرن‌ها تصور می‌شد پرندگان مهاجر از خورشید، ماه و ستارگان برای یافتن مسیر حرکت و رسیدن به مناطق گرمسیری استفاده می‌کنند؛ اما مطالعه روی سینه‌سرخ‌ها نشان می‌دهد فرایند مهاجرت بسیار‌پیچیده است و میدان مغناطیسی زمین همراه با فعل‌و‌انفعالات شیمیایی در بدن پرندگان که موجب ردیابی طیف سبز-آبی می‌شود، تنها بخشی از این حس ناشناخته را تشکیل می‌دهند.

به گزارش نیوساینتیست، اولین‌بار در سال‌های دهه 60 میلادی/ 50 شمسی بود که مطالعه روی سینه‌سرخ‌های در قفس، نشان داد با تغییر فصل ناآرام می‌شوند و قفس را همراه با خودشان همیشه به مسیر ثابتی می‌کشانند. اتاق تاریک بود و هانس فروم، تنها عامل تلاش این پرندگان را برای مهاجرت خاصیت مغناطیسى زمین فرض کرد.

او مانند تعدادی از زیست‌شناسان قرن نوزدهم احتمال می‌داد این پرندگان از یک قطب‌نمای داخلی برای مهاجرت استفاده می‌کنند ولی نتوانست این فرضیه را اثبات کند.

نزدیک به 10 سال بعد ولفگانگ ویلستکو، جانورشناس نشان داد اگر سینه‌سرخ‌های درون قفس در معرض میدان مغناطیسی قوی قرار بگیرند، مسیر حرکت را تغییر خواهند داد.

این جهت‌یابی منحصر به پرندگان نیست، 4 دهه مطالعات ویلستکو و همسرش در دانشگاه فرانکفورت، آلمان نشان می‌دهد بسیاری از جانداران از سوسک‌ها گرفته تا خفاش‌ها و موش‌ها برای جایجایی از میدان مغناطیسى زمین کمک می‌گیرند.

اولین نشانه‌ها از وجود گیرنده‌های مغناطیسی در سال 1975 از باکتری‌های بی‌هوازی و ساکن دریا به دست آمد که با کمک بلورهایی حاوی زنجیره آهن که درون سیتوپلاسم آنها وجود داشت، از منطقه حاوی اکسیژن به سمت اعماق حرکت می‌کردند.

زمانی که زنجیره آهنی این باکتری‌ها تحت اثر میدان مغناطیسی زمین رو به بالا قرار می‌گرفت، قطب‌نمای داخلی آنها می‌دانست که دارند به سمت اعماق دریا حرکت می‌کنند.

در پرندگان، اولین‌بار محققان این بلورهاى مغناطیسى را در کبوترهاى نامه‌بر کشف کردند. تعداد زیادی گلوله کوچک سرشار از آهن درون پایانه‌هاى عصبى موجود در پوست داخلی منقار بالایی این پرندگان وجود داشت. وجود این ساختارهای آهنی در سینه‌سرخ‌ها، چکاوک و حتی مرغ خانگی که همگی از اجداد مشترکی منشعب شده‌اند نیز اثبات شده است.

بیوشیمی و رادیکال‌ها


همزمان با تحقیق روی ساختارهای تشکیل‌شده از آهن، محققان به کشف دیگری که مرتبط با نور و اثر نیروی مغناطیسی روی فعل‌و‌انفعالات شیمیایی در بدن بود، دست یافتند.

تابش نور می‌تواند رادیکال‌های آزاد را ایجاد کند و میدان مغناطیسى قادرست اسپین یا جهت چرخش جفت رادیکال‌ها را تغییر دهد. در نتیجه سرعت فعل‌و‌انفعال‌های شیمیایی که بخشی از آنها را رادیکال‌های آزاد به عهده دارند، تغییر خواهد کرد.

تشکیل این جفت الکترون رادیکال به نور نیاز دارد و اولین حدس محققان این بود که باید این فرایند در چشم‌های پرنده صورت بگیرد. از سوی دیگر هیچ ماده شناخته‌شده‌ای در چشم برای این کار وجود نداشت.

بیش از 2 دهه طول کشید تا نیاز پرندگان به طیف نوری سبز-آبی برای مهاجرت و وجود Cryptochrome -نوعی گیرنده نوری در گیاهان وجانوران - توانست این معمای پیچیده را حل کند.

این پروتئین که نقش آن در تنظیم ساعت بیولوژیک بسیاری از جانداران اثبات شده، در واکنش به نور آبی-سبز یکی از الکترون‌هایش را به مولکول کوچکتری به نام FAD انتقال می‌دهد تا این جفت الکترون را ایجاد کند.

نکته جالب‌توجه اینجاست که این گیرنده تنها در چشم راست سینه‌سرخ‌ها کشف شده و با بستن این چشم می‌توان قدرت رؤیت امواج مغناطیسی و توانایی مهاجرت را از آنها گرفت.

تحقیقات نشان می‌دهند تشکیل این جفت رادیکال آزاد تنها یک‌هزارم ثانیه طول می‌کشد و همین زمان برای اثر میدان مغناطیسى زمین روی اسپین این جفت کافی است. .

هنوز نکات مبهم متعددی وجود دارند اما تحقیقات جاری نشان می‌دهند پرندگان مهاجر می‌توانند میدان مغناطیسی زمین را به شکل سایه‌روشن در کنار مناظر اطراف تماشا کنند. سینه‌سرخ‌ها تنها با چشم راستشان این میدان را می‌بینند اما پرندگانی نیز وجود دارند که از هر دو چشم برای مشاهده این میدان استفاده می‌کنند.

نقشه مغناطیسی مهاجرت


تحقیقات نشان می‌دهند پرندگان مهاجر دو مکانیزم مجزا برای مسیریابی و تعیین ارتفاع در اختیار دارند. مطابق آزمون‌های عصب‌شناسی انجام‌شده گیرنده‌های مغناطیسی تعبیه شده بالای منقار این پرندگان بیشتر به شدت میدان مغناطیسی حساسیت دارند و گیرنده‌های درون چشم وظیفه مسیریابی را به عهده خواهند داشت.

قدرت میدان مغناطیسی زمین در قطب‌ها به حداکثر می‌رسد و در استوا حداقل است. پرندگان می‌توانند در هنگام مهاجرت با استفاده از گیرنده‌های مغناطیسی درون چشم، یک نقشه ذهنی از پستی‌ها و بلندی‌های این جریان ایجاد کنند.

این نقشه دقیق به خوبی می‌تواند برای پرندگانی که برای بار دوم یا بیشتر مهاجرت می‌کنند حین عبور از مناطق کوهستانی مه گرفته یا شهرهای بزرگ آلوده مورد استفاده قرار بگیرد. پرندگان جوانی که برای اولین‌بار مهاجرت می‌کنند از گیرنده‌های مغناطیسی درون چشم‌ها برای تعیین شدت این میدان استفاده خواهند کرد.

مطمئنا در طبیعت پرندگان مهاجر از تمامی سرنخ‌های موجود در دنیای پیرامون از میدان مغناطیسى زمین گرفته تا خورشید، ستارگان، بوها، مناظر و حتی صدای برخورد امواج با صخره‌ها استفاده خواهند کرد. مطالعه روی باسترک‌هایی که در شب‌ مهاجرت‌ می‌کنند و تحت اثر میدان مغناطیسی قوی راه را گم کرده‌اند، نشان می‌دهد هر صبح با طلوع آفتاب، انحراف مسیر را تصحیح خواهند کرد.

بسیاری از جانداران مانند خرچنگ‌ها، لاک‌پشت، انواع ماهی‌ها مانند قزل‌آلا، کوسه‌ها و حتی پستاندارانی مانند خفاش‌ها و موش کور از این حس هفتم برخوردارند اما شیوه هر یک برای درک آن اندکی متفاوت است.

به عنوان مثال کوسه‌ها از القاى الکترومغناطیسى برای جهت‌یابی و شکار استفاده می‌کنند و در مورد انسان هنوز قطعیتی در مورد وجود یا عدم‌وجود حس هفتم به دست نیامده است.


نوشته شده در یکشنبه 89/11/3ساعت 4:53 عصر توسط سارا نظر تو چیه؟ ( ) |

جشن شب یلدا

شب یَلدا یا شب چله بلندترین شب سال در نیم‌کره شمالی زمین است. این شب به زمان غروب آفتاب از ?? آذر تا طلوع آفتاب در ? دی اطلاق می‌شود، که برابر با ?? دسامبر یا ?? دسامبر است. ایرانیان و بسیاری از دیگر اقوام آن را مبارک می‌دارند و این شب را جشن می‎گیرند.این شب در نیم‌کره شمالی با انقلاب زمستانی مصادف است و به همین دلیل از آن شب به بعد طول روز بیشتر و طول شب کوتاه‌تر می‌شود.ایرانیان باستان با این باور که فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلندتر می‎شوند و تابش نور ایزدی افزونی می‌یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می‌خواندند و برای آن جشن بزرگی بر پا می‌کردند.
یلدا و جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شود، یک سنت باستانی است. ایرانیان باستان این شب را شب تولد ایزد مهر «میترا» می‎‎پنداشتند، و به همین دلیل این شب را جشن می‎گرفتند و گرد آتش جمع می‎شدند و شادمانه رقص و پایکوبی می‌کردند.آن گاه خوانی الوان می‌گستردند و «میزد» نثار می‌کردند. «میزد» نذری یا ولیمه‎ای بود غیر نوشیدنی، مانند گوشت و نان و شیرینی و حلوا، و در آیین‎های ایران باستان برای هر مراسم جشن و سرور آیینی، خوانی می‌گستردند که بر آن افزون بر آلات و ادوات نیایش، مانند آتشدان، عطردان، بخوردان، برسم و غیره، برآورده‎ها و فرآورده‎های خوردنی فصل و خوراک‎های گوناگون، از جمله خوراک مقدس و آیینی ویژه‌ای که آن را «میزد» می‌نامیدند، بر سفره جشن می‌نهادند.ایرانیان گاه شب یلدا را تا دمیدن پرتو پگاه در دامنه? کوه‌های البرز به انتظار باززاییده‌شدن خورشید می‌نشستند. برخی در مهرابه‌ها (نیایشگاه‌های پیروان آیین مهر) به نیایش مشغول می‌شدند تا پیروزی مهر و شکست اهریمن را از خداوند طلب کنند و شبهنگام دعایی به نام «نی ید» را می‌خوانند که دعای شکرانه نعمت بوده‌است. روز پس از شب یلدا (یکم دی ماه) را خورروز (روز خورشید) و دی گان؛ می‌خواندند و به استراحت می‌پرداختند و تعطیل عمومی بود (خرمدینان، این روز را خرم روز یا خره روز می‌نامیدند). در این روز عمدتاً به این لحاظ از کار دست می‌کشیدند که نمی‌خواستند احیاناً مرتکب بدی کردن شوند که میترائیسم ارتکاب هر کار بد کوچک را در روز تولد خورشید گناهی بسیار بزرگ می‌شمرد.


نوشته شده در دوشنبه 89/9/29ساعت 9:59 عصر توسط سارا نظر تو چیه؟ ( ) |

<      1   2   3   4   5   >>   >

Design By : Pichak